Do czasu uchwalenia w 1919 r. ustawy o wykluczeniu płci zamężne kobiety nie mogły pracować jako nauczycielki. Ustawa powinna teoretycznie oznaczać większą równość dla kobiet rozpoczynających zawód, ale w latach dwudziestych kobiety pracujące nie były mile widziane, ponieważ było tak wielu mężczyzn na zasiłku.

​

Władze używały „krajów małżeńskich”, aby uniemożliwić zamężnym kobietom pracę jako nauczycielki. Zasada ta oznaczała, że jeśli nauczycielka wyszła za mąż, musiała zrezygnować z pracy; jeśli była już mężatką, została zwolniona. Niektóre kobiety znalazły sposób na obejście barier małżeńskich, wychodząc za mąż potajemnie, a następnie mieszkając z dala od męża, lub mając bardzo długie zaręczyny. Bary małżeńskie w nauczaniu zostały zniesione dopiero w 1944 roku.

​

zwaną dalej "  obowiązkiem zamężnej kobiety jest przede wszystkim dbanie o swoje sprawy domowe, a nie jest możliwe, aby mogła to robić, a jednocześnie skutecznie i satysfakcjonująco pełniła funkcję nauczyciela”  to oświadczenie starszego brytyjskiego sędziego z 1925 r. odzwierciedlało trudną rzeczywistość, z którą borykały się tysiące nauczycielek w XIX i na początku XX wieku.

​

Prawo nakazywało, aby urzędniczki, które wyszły za mąż, nie mogły zachować swoich stanowisk. Nauczycielka z Dorset, która próbowała zakwestionować prawo, została spoliczkowana wyrokiem Sądu Apelacyjnego z 1925 r., który kontynuował, mówiąc: „ To niesprawiedliwe w stosunku do dużej liczby młodych niezamężnych nauczycieli szukających sytuacji, że stanowiska powinny być zajmowane przez zamężne kobiety, które prawdopodobnie mieć mężów zdolnych do ich utrzymania ”.

​

Według profesora Teda Wragga z Exeter University: „ To było czyste uprzedzenie zapisane w prawie. Od kobiet oczekiwano po prostu, że będą w domu, aby przygotować herbatę męża ”. Dwa lata później Izba Gmin odrzuciła kolejną próbę obalenia prawa. Dodatek edukacyjny Timesa  skomentował: „ Nauczycielka, która wychodzi za mąż, nie straciła korzyści ze swojego wykształcenia ani doświadczenia. Będzie to istotny atut przez całe jej życie małżeńskie ”.

​

Dopiero w 1944 roku prawo zostało ostatecznie uchylone w przełomowej ustawie RA Butlera. Ale to było za późno dla kobiet, którym nie wolno było wyjść za mąż, a wiele z nich stanęło w obliczu ubóstwa na starość, ponieważ nie miały rodziny, która by je utrzymała.